Prolog

    Pamiętam, jakby to było wczoraj. Wszyscy, którzy chcieli przyjechać odbudować Hogwart po bitwie, mieli stawić się na początku czerwca, na Peronie 9¾ o godzinie jedenastej.
    Jak zwykle usiadłam w przedziale razem z Harrym i Ronem. Po odjeździe ze stacji King's Cross, dosiedli się do nas Ginny, Neville i Luna. Okazało się, że wszyscy, którzy siedzieli w naszym przedziale, oprócz mojego najlepszego przyjaciela i mojego chłopaka, wracają we wrześniu, by dokończyć naukę w szkole Magii i Czarodziejstwa. 
    Gdy wszyscy znaleźli się przed ruinami zamku, zauważyłam kogoś, kogo nie spodziewałam się, że jeszcze kiedyś zobaczę. Nie po tym wszystkim w czym brał udział. Nie tutaj. Jego platynowe włosy odbijały się w blasku letniego słońca. Jego oczy, z nie znaną mi dotąd wrażliwością, wpatrywały się w zburzone mury naszej szkoły. Nie miał na sobie czarnego garnituru, jaki zwykł nosić na szóstym roku, ale nadal wyglądał elegancko. Ciemne, dżinsowe spodnie i czarna bluzka w serek, ukazująca jego świetnie wyrzeźbioną klatkę piersiową, dodawały mu, jak zwykle, poważnego i arystokratycznego wyglądu.
    Odbudowa trwała do dwudziestego szóstego sierpnia. W ciągu tych trzech miesięcy, gdy budowałam od nowa Howart, zburzyłam gruby mur dzielący mnie, a mojego największego wroga. W połowie pierwszego semestru zdradziłam swojego chłopaka z byłym Śmierciożercą. A w ciągu całej siódmej, ostatniej klasy, bardzo szybko zakochałam się w mężczyźnie, który odsłonił przede mną kawałek swojej prawdziwej twarzy.  
    Tego lata i ostatniego roku nauki, wydarzyło się coś, czego do końca życia powinnam sobie nie wybaczyć i żałować. Niestety, byłoby to okłamywaniem samej siebie.
    Nie, na pewno nie będę tego żałować. Wiem, że owy chłopak, którego niegdyś uważałam za nic niewartościowego gada, pokazał mi świat, o którym nie śniłam. Czuję, że nie tylko ja go zmieniłam. On zmienił mnie też. Przy Ronie nigdy nie odczuwałam tylu emocji na raz. Przy nim, świat wydawał się ciekawszy, jaśniejszy. Połączyło nas coś czego nie czułam od bardzo dawna. Prawdopodobnie, czego nigdy nie poczułam. 
    I chociaż czuję, całą sobą, że on też mnie pokochał, coś mi ten cały czas podpowiadało i podpowiada nadal, że to była zwykła gra. Że chciał odreagować tą całą wojnę i tą presję nakładaną na niego, przez jego rodzinę. Że byłam tylko odskocznią od jego napiętego i idealnie poukładanego, arystokratycznego życia. Bo, gdyby było inaczej, on by mnie nie zostawił. 
    Kilka tygodni po pamiętnej nocy z przystojnym blondynem, dowiedziałam się, że byłam w ciąży. Tak, ja Hermiona Jane Granger urodziłam i wychowuję dziecko Dracona Malfoya.